Marie Maximiliaan van Grave (1785 - 1825)

Born 30 Nov 1785 in Parijs

Died 11 Apr 1825 at age 39 in Pontianak, Borneo, Nederlands-Indië

Biography

Marie Maximiliaan van Grave is geboren 30 november 1785 te Parijs.

Hij was militair en heeft zich als zodanig onderscheiden in Spanje en Rusland. Drager van het ridderkruis van het legioen van eer.

Hij arriveerde op 25 februari 1820 in Batavia, Java, Nederlands-Indië,^[1] waar hij pakhuismeester werd te Buitenzorg. In september 1821 werd hij benoemd tot resident van Sambas op Borneo, Nederlands-Indië.^[2]

Hij werd op 11 april 1825 vermoord door zeerovers aan de monding van de Pontianak, op de terugreis van een bezoek aan Batavia.^[3]

Citaat uit Kronyk van Nederlandsch Indië

De Heer M. VAN GRAVE, Resident van Sambas, die vroeger de militaire loopbaan betreden en zich in Spanje en Rusland onderscheiden had, waarvoor hij met het ridderkruis het legioen van eer versierd was geworden, had zich, na een tijdelijk verblijf op den 5den April 1825, met het particulier schip Thalia, naar Sambas begeven, vergezeld van den ambtenaar PELLETIER, kort te voren uit Europa hier te lande aangekomen en aan aan den Heer VAN GRAVE voor zijne Residentie toegevoegd. Met dat vaartuig op Pontianak aangekomen zijnde en brandende van verlangen om weder op zijnen post te Sambas te komen, wilde de Resident VAN GRAVE de ontlossing van de Thalia niet afwachten, maar scheepte zich in op eene kruispraauw der flottille van Radja Akil, bemand met 13 koppen en gewapend met een 3 ponders kanon en twee lillas, om met dit vaartuig den kleinen overtogt naar Sambas te doen. Op den 10den April des avonds de rivier Pontianak afgezakt zijnde, bespeurde de Juragan des morgens vroeg bij het in zee komen 8 praauwen, die op hem af kwamen en die hij spoedig voor zee roovers herkende. Hij maakte zich gereed, om zich te verdedigen en verzocht de beide passagiers beneden in het vaartuig te blijven, ten einde de roovers door het herkennen van Europeanen aan boord, niet nog heviger aangezet zouden worden tot vechten, in de hoop van een goeden buit te zullen behalen. Al spoedig geraakte de Juragan slaags met de praauwen, terwijl het intusschen dood stil was. Na een uur vurens werd de ambtenaar PELLETIER in de kajuit van het vaartuig doodelijk getroffen. De Resident van GRAVE sprong toen op het dek, lostte twee pistolen, welke hij bij zich had, maar bleef vervolgens, de armen over elkander geslagen, bedaard het lot afwachten hetgeen hem ongetwijfeld moest treffen. Hij werd eenige oogenblikken later door een kogel doorboord, die terstond een einde aan zijn leven maakte. Het vaartuig bekwam omtrent den middag een grondschot, waardoor het zonk. Vier manschappen redden zich in een kleinen Şampang, en bereikten daarmede de rivier van Pontianak, doch zes personen verloren daarbij het leven.^[4]

Sources

1. ↑ ZEE-TIJDINGEN. BATAVIA. Aangekomen.. "Bataviasche courant". Batavia, 04-03-1820, p. 1. Geraadpleegd op Delpher op 30-11-2021, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011070484:mpeg21:p001
2. ↑ BATAVIA den 15 September.. "Rotterdamsche courant". Rotterdam, 15-01-1822, p. 1. Geraadpleegd op Delpher op 30-11-2021, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010391310:mpeg21:p001
3. ↑ "Leydse courant". Leyden, 09-11-1825, p. 2. Geraadpleegd op Delpher op 30-11-2021, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010920093:mpeg21:p002
4. ↑ Pieter Mijer, Kronyk van Nederlandsch Indië loopende van af 1816(-1826), jan. 1840